Składam się z wad
I przypinanych łat
Cudzych wyobrażeń
Własnych marzeń
Cudzych spojrzeń
Własnych dążeń
Do bycia w niebycie
Życia w rozkwicie
Z westchnień o poranku
Stojąc na ganku
Pijąc nieśpiesznie herbatę
Przyszywając kolejną łatę
Od tych co tak jak ja zamyśleni
Lawirujący w dzikiej przestrzeni
Pomiędzy tym co wypada
Bo przecież taka ich rada
By iść z ogółem stada
Zabić własne sumienie
Być jak oni… cieniem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz