Dzień za dniem mija
W zakamarkach
Własnych lęków, ograniczeń
Krzyczysz stop!
Na śniadanie wychylasz szklankę złudzeń
Na obiad dożylnie podajesz optymizm
Wyczytany w mądrych księgach
Ludzi co czarowali rzeczywistość
Podwieczorek słomką wciągasz
Porcję uśmiechu
Kolację chochlą
Dziką potrzebę spokoju i ciszy
Chcesz strawić
Chcesz spać
