Ekspres

Powiedz światu niech się o mnie nie upomina,
Spokój, tego potrzebuję,
Niech oszczędzi mi wstawania,
Dywagowania nad bluzką i plamą,
Pogodą, mną samą,
Niech pędzi
Chcę oglądać jego plecy,
On uparcie podaje mi dłoń,
Co parzy wyzwaniem
By iść z nim krok w krok,
Z chaosem w sercu
Jak na widelcu
 Podaje codzienność
I nie zapyta
Czy mi to w smak?
Czy chcę tak pędzić jak on sam?
Chcę przesiąść się na hulajnogę
Ty pędź!
Ja zakładam nogę na nogę
Kiedyś się zmęczysz