Po prostu

I spraw w mym sercu feerię  barw
Ognistokrwistych,nieoczywistych
Codziennością emocji utkanych
Ustami rozkoszy próbowanych
Przyjemność niech będzie przystawką
Radość wiosenną ławką,
Na której przycupnie miłość
Włosy zaplecie  w czułość
Szalem  oddania  owinie  szyję
Na plecy założy płaszcz z motyli
Dłonie otuli ciepłem troski
Plan taki prosty, taki prosty...

Twój świat

Każdego dnia wita Cię świat
On chce Ci dać Ty nie umiesz brać
I stoisz z pustą chochlą w dłoni
Czekasz aż się napełni
A życie goni

Zacznij

Zawsze chciałeś być nie trwać
Kwiaty życia w słońcu rwać
Doświadczać, smakować i żyć
A przyszło Ci tkwić
Między  ziemią A niebem
Częstujesz duszę codziennym chlebem
I nie wiesz, że to szczęścia nić
Uparcie chcesz śnić

Na czas

Czekaniem życie jest
Na bicie serc
Radość i śmiech
Czekaniem uczyniłeś je
Nie wiedząc, że to wszystko jest
Ukryte pod warstwami codzienności
Ulegasz  chwilowej mądrości
By z nastaniem nowego dnia
Myśleć, że tak tylko chwila trwa
I nie składasz z niej całości
Oddając się bylejakości
Co w sercu uplotła pajęczynę
Ona w Tobie żyje
Ty każdego dnia giniesz