Rozczarowanie

W obłokach przykrości wieczór przemierzem
Nieoczekiwać gestów trudna droga
Gdy serce w działaniu oddajesz bliźniemu
Zostaje pusta garść, którą w kłębek zwijasz
Myśli upychasz w przepełniony bagaż
Starych, nieuczesanych emocji przystań
Dziś chcesz już trwać i w tym pozostać
Jutro niezmiennie udawać wszystko
I śmiech perlisty rozdać po prostu
By nikt nie widział
Rozczarowania

..

I tylko tego się boję,
Że  z nikim nie znajdę takiego porozumienia
Nikt nie będzie  mnie tak czytał jak Ty
Spojrzenie w słowo zamieniał
A niemy gest powie więcej niż tysiąc słów

Twój świat

Przestań traktować świat
Jakby był areną walk
O upojny świt
Cudzy byt
Sąsiada spokoj
Choć ma sól w oku
Koleżanki marynarķę
Jędrne piersi rywalki
O każdy śmiech co ulicą mknie
Cudzym obliczem wzdychając
Przestań traktować świat
Żyj tak by był wart
Twojej łzy

Pragnienie

Niepewny Ty
Niepewna ja
Choć skały drgną
Zostanę tam
Na złotym kamieniu
Ze złotym kwiatem
Upajam się zapachem
Wymyślonej wolności
Co serce porwała do tańca...

Wyobraźnia

Plotki, plotki
Rozdajemy plotki
Świeżutkie,
 Prosto z fabryki naszych wyobrażeń
Na temat cudzych zdarzeń
Ze szczyptą naszej fantazji
Uszyte na miarę
Z wnikliwej  obserwacji
Również tego co się wydaje
Ukryte oczom a ściele się łajnem
W gratisie dodajemy własne wnioski,
Analizy poparte godzinną dysputą
Przy kawie na ławie
Kawałku serniczka
Co by na słodko dokopać
Nuda brzmi gorzko,
Nic ponad cudze życie
Nie obliguje i nie zachęca
Do obrzucania błotem delikwenta
Bo ten jakiś taki gładki
A ona za ładna
A skąd na to ma
Pewnie ukradła
Plotki, plotki
Rozdajemy plotki
I stoi kolejka
I końca nie widać
Bo własne jest nudne
Cudze lepiej widać

Gdybym mogła

Chciałabym się cofnąć w czasie
Spotkać pewną nastolatkę
Przytulić i powiedzieć, że wszystko jest możliwe
A to wszystko jest po drugiej stronie strachu...

Milion myśli

Daj mi Boże możliwości 

Rozróżnienia fałszu od prawdziwej troski

Prawdziwego zachwytu dostrzec daj siłę

Bym mogła ominąć ludzką emocji mogiłę

Daj mi Boże możliwości

Odróżnić co dobro a co w drugim zgniłe

Co obłudne, kłamliwe a co sercu miłe

By wiecznie nie katować umysłu

Milionem myśli co innym dla zysku

A co Tobie wystawia słony rachunek

Za to, że po prostu byłeś

Człowiekiem